|
119 علامت ظهور
|
|
|
|
|
119علامت ظهور امام زمان
|
| |
1 ـ هرگاه دیدى: حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند.
2 ـ و دیدى كه: ظلم همه جا را گرفته.
3 ـ و دیدى كه: قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
4 ـ و دیدى كه: دین همچون ظرف تو خالى، و بى محتوا شده است.
5 ـ و دیدى كه: طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده اند.
6 ـ و دیدى كه: كارهاى بد آشكار شده و از آن نهى نمى شود و بدكاران بازخواست نمى شوند.
7 ـ و دیدى كه: چنان فسق و فجور آشكار شده كه مردان به مردان و زنان به زنان خود را ارضا می کنند.
8 ـ و دیدى كه: افراد با ایمان سكوت كرده و سخنشان را نمى پذیرند.
9 ـ و دیدى كه: شخص بدكار، دروغ گوید، و كسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى كند.
10 ـ و دیدى بچه ها، بزرگان را تحقیر كنند.
11 ـ و دیدى كه: قطع پیوند خویشاوندى شود.
12 ـ و دیدى كه: بدكار را ستایش كنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
13 ـ و دیدى نوجوانان پسر، همان كنند كه زنان مى كنند.(با آرایش خود را به زن ها تشبیه می کنند)
14 ـ و دیدى كه: زنان با زنان ازدواج نمایند.( هم جنس بازی)
15 ـ و دیدى كه: مدّاحى دروغین از اشخاص، زیاد شود.(تعاریف نابجا برای تحقق خواسته ها)
16 ـ و دیدى كه: انسان ها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مى كنند و كسى مانع نمى شود.
17 ـ و دیدى كه: افراد با دیدن كار و تلاش نامناسب مؤمنین، به خدا پناه مى برند.
18 ـ و دیدى كه: همسایه به همسایه خود اذیت مى كند و از آن جلوگیرى نمى شود.
19 ـ و دیدى كه : كافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.
20 ـ و دیدى كه: شراب را آشكارا مى آشامند و براى نوشیدن آن كنار هم مى نشینند و از خداوند متعال نمى ترسند.
21 ـ و دیدى: كسى كه امر به معروف مى كند خوار و ذلیل است.
22 ـ و دیدى آدم بدكار در آنچه آن را خدا دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است.
23 ـ و دیدى اهل قرآن و دوستان آن ها خوارند.
24 ـ و دیدى راه نیك بسته و راه بد باز است.
25 ـ و دیدى خانه كعبه تعطیل شده، و به تعطیلى آن دستور داده مى شود.
26 ـ و دیدى كه: انسان به زبان مى گوید ولى عمل نمى كند.
27 ـ و دیدى كه: مردان از مردان و زنان از زنان لذّت مى برند، (مردان خود را براى مردان، و زنان خود را براى زنان فربه مى كنند).
28 ـ و دیدى كه: زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تأمین مى شود.( کسب حرام )
29 ـ و دیدى زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشكیل مى دهند.
30 ـ و دیدى كه: در میان فرزندان «عبّاس»، كارهاى زنانگى به وجود آید.
31 ـ و دیدى كه: زن براى زنا با مردان، با شوهر خود همكارى كند.
32 ـ و دیدى كه: بیشتر مردم و بهترین خانه ها، زنان را بر بدكارى كمك مى كنند.
33 ـ و دیدى كه: مؤمن، خوار و ذلیل شمرده شود.
34 ـ و دیدى كه: بدعت و زنا آشكار شود.
35 ـ و دیدى مردم به شهادت ناحق اعتماد كنند.
36 ـ و دیدى كه: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد.
37 ـ و دیدى كه: دین بر اساس میل اشخاص معنى شود و كتاب خدا و احكامش تعطیل گردد.
38 ـ و دیدى كه: جرئت برگناه آشكار شود، و دیگر كسى براى انجام آن منتظر تاریكى شب نگردد.
39 ـ و دیدى مؤمن نتواند نهى از منكر كند مگر در قلبش.
40 ـ و دیدى كه: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.
41 ـ و دیدى كه: سردمداران به كافران نزدیك شوند و از نیكوكاران دور شوند.
42 ـ و دیدى كه: والیان در قضاوت رشوه بگیرند.
43 ـ و دیدى كه: پست هاى مهم والیان بر اساس مزایده است نه بر اساس شایستگى.
44 ـ و دیدى كه: مردم را از روى تهمت و یا سوءظن بكشند.
45 ـ و دیدى كه: مرد بخاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.
46 ـ و دیدى كه: مرد از بدكارگى همسرش نان مى خورد.
47 ـ و دیدى كه: زن بر شوهر خود مسلّط شود، و كارهایى كه مورد خشنودى شوهر نیست انجام مى دهد، و به شوهرش خرجى مى دهد.
48 ـ و دیدى كه: مرد همسر و كنیزش را كرایه مى دهد و به غذاى پست (كه از این راه بدست مى آورد) خشنود است.
49 ـ و دیدى كه: سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.
50 ـ و دیدى كه: آشكارا قمار بازى مى شود.
51 و دیدى كه: مشروبات الكلى بطور آشكار بدون مانع خرید و فروش مى شود.
52 ـ و دیدى كه: زنان مسلمان خود را به كافر مى بخشند.
53 ـ و دیدى كه: كارهاى زشت آشكار شده و هر كس از كنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
54 ـ و دیدى كه: مردم محترم، توسط كسى كه مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.
55 ـ و دیدى كه: نزدیكترین مردم به فرمانداران آنانى هستند كه به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت(علیهم السلام)ستایش شوند.
56 ـ و دیدى كه: هر كس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش را قبول نمى كنند.
57 ـ و دیدى كه: در گفتن سخن باطل و دروغ، با همدیگر رقابت كنند.
58 ـ و دیدى كه: شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است.
59 ـ و دیدى كه: همسایه از ترس زبان بد همسایه، او را احترام مى كند.
60 ـ و دیدى كه: حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
61 ـ و دیدى كه: مسجدها طلاكارى (زینت داده) شود.
62 ـ و دیدى كه: راستگوترین مردم نزد آن ها مفتریان دروغگو است.
63 ـ و دیدى كه: بدكارى آشكار شده و براى سخن چینى كوشش مى شود.
64 ـ و دیدى كه: ستم و تجاوز شایع شده.
65 ـ و دیدى كه: غیبت، سخن خوش آن ها گردد، و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت دهند.
66 ـ و دیدى كه: حج و جهاد براى خدا نیست.
67 ـ و دیدى كه: سلطان به خاطر كافر، شخص مؤمن را خوار كند.
68 ـ و دیدى كه: خرابى بیشتر از آبادى است.
69 ـ و دیدى كه: معاش انسان از كم فروشى بدست مى آید.
70 ـ و دیدى كه: خونریزى آسان گردد.
71 ـ و دیدى كه: مرد بخاطر دنیایش ریاست مى كند.
72 ـ و دیدى كه: نماز را سبك شمارند.
73 ـ و دیدى كه: انسان ثروت زیادى جمع كرده ولى از آغاز آن تا آخر زكاتش را نداده است.
74 ـ و دیدى كه: قبر مرده ها را بشكافند و آن ها را اذیت كنند.
75 ـ و دیدى كه: هرج و مرج بسیار است.
76 ـ و دیدى كه: مرد روز خود را با مستى به شب مى رساند و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیتى به برنامه مردم ندهد.
77 ـ و دیدى كه: با حیوانات آمیزش مى شود.
78 ـ و دیدى كه: مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در بدن ندارد
(لباسش را دزدیده اند).
79 ـ و دیدى كه: حیوانات همدیگر را بدرند.
80 ـ و دیدى كه: دل هاى مردم، سخت و دیدگانشان خشك و یاد خدا برایشان گران است.
81 ـ و دیدى كه: بر سر كسب هاى حرام آشكارا، رقابت كنند.
82 ـ و دیدى كه: نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
83 ـ و دیدى كه: فقیه براى دین، فقه نمى آموزد و طالب حرام، ستایش و احترام مى گردد.
84 ـ و دیدى كه: مردم در اطراف قدرتمندانند.
85 ـ و دیدى كه: طالب حلال، مذمّت و سرزنش مى شود و طالب حرام ستایش و احترام مى گردد.
86 ـ و دیدى كه: در مكه و مدینه كارهائى مى كنند كه خدا دوست ندارد و كسى از آن جلوگیرى نمى كند، و هیچكس بین آن ها و كارهاى بدشان مانع نمى شود.
87 ـ و دیدى كه: آلات موسیقى و لهو در مدینه و مكّه آشكار گردد.
88 ـ و دیدى كه: مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منكر كند ولى دیگران او را از این كار برحذر مى دارند.
89 ـ و دیدى كه: مردم به همدیگر نگاه مى كنند، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى كنند) و از مردم بدكار پیروى نمایند.
90 ـ و دیدى كه: راه نیك خالى و راه رونده ندارد.
91 ـ و دیدى كه: مرده را مسخره كنند و كسى براى او اندوهگین نشود.
92 ـ و دیدى كه: سال به سال بدعت و بدی ها بیشتر شود.
93 ـ و دیدى كه: مردم و جمعیت ها جز از سرمایه داران پیروى نكنند.
94 ـ و دیدى كه: به فقیر چیزى دهند كه برایش بخندند ولى در راه غیر خدا ترحم كنند.
95 ـ و دیدى كه: علائم آسمانى آشكار شود و كسى از آن نگران نشود.
96 ـ و دیدى كه: مردم مانند حیوانات در انظار یكدیگر عمل جنسى بجا مى آورند و كسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى كند.
97 ـ و دیدى كه: انسان در راه غیر خدا بسیار خرج كند ولى در راه خدا از اندك هم مضایقه دارد.
98 ـ و دیدى كه: عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آن ها قائل نیستند، بلكه نزد فرزند از همه بدترند.
99 ـ و دیدى كه: زن ها بر مسند حكومت بنشینند، و هیچ كارى جز خواسته آن ها پیش نرود.
100 ـ و دیدى كه: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرین كند و از مرگشان شاد گردد.
101 ـ و دیدى كه: اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدكارى، كم فروشى، و زشتى انجام نداده، ناراحت است.
102 ـ و دیدى كه: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتكار كنند.
103 ـ و دیدى كه: اموال حق خویشان پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)(خمس) در راه باطل تقسیم گردد، و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
104 ـ و دیدى كه: به وسیله شراب، بیمار را مداوا كنند، و براى بهبودى بیمار آن را تجویز نمایند.
105 ـ و دیدى كه: مردم در مورد امر به معروف و نهى از منكر و ترك دین بى تفاوت و یكسانند.
106 ـ و دیدى كه: سر و صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى حق طلبان خاموش است.
107 ـ و دیدى كه: براى اذان و نماز مزد مى گیرند.
108 ـ و دیدى كه: مسجدها پر است از كسانى كه از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.
109 ـ و دیدى كه: شرابخوار مست، پیش نماز مردم شود.
110 ـ وقتى كه دیدى: خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند.
111 ـ و دیدى كه: قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت كنند.
112 ـ وقتى دیدى كه: استانداران از روى طمع، خائنان را امین خود قرار دهند.
113 ـ و دیدى كه: فرمانروایان، میراث(مستضعفان) را در اختیار بدكاران از خدا بى خبر قرار دهند.
114 ـ و دیدى كه: بر روى منبرها از پرهیزكارى سخن مى گویند ولى گویندگان آن پرهیزكار نیستند.
115 ـ و دیدى كه: صدقه را با وساطت دیگران بدون رضاى خدا و بخاطر در خواست مردم بدهند.
116 ـ وقتى كه دیدى: وقت (اوّل) نمازها را سبك بشمارند.
117 ـ و دیدى كه: هَمّ و هدف مردم، شكم و شهوتشان است.
118 ـ و دیدى كه: دنیا به آن ها روى كرده.
119 ـ و دیدى كه: نشانه هاى برجسته حق، ویران شده است.
در این وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد...
این موارد غیر حتمی هستند که اکثر اونا بوقوع پیوسته، اما علائمی هم داریم که از اونا به علائم حتمی ظهور تعبیر شده:
1- خروج سفیانی؛
2- ندای آسمانی به طوری که همه مردم دنیا آن را می شنوند؛
3- کشته شدن نفس زکیه؛
4- خروج یمانی؛
5- خسف (فرورفتن) زمین در منطقه بیداء؛
منظور از این علائم (حتمی)، علامت هاییه که هرگاه واقع شدن، قطعا حضرت ظاهر خواهند شد.(عصر ظهور، علی کورانی)
اما وظیفه ما اینه که در عمل و قلبمون از این موارد و فتنه های آخر الزمون به خدا پناه ببریم و خودمونو به خصلت های یاران حضرت مهدی (عج) دربیاریم. سعی کنیم خدای ناکرده عامل به هیچ کدوم از این علائم نباشیم و اگر هم بودیم از اونا توبه کنیم. به امید این که از یاران واقعی حضرتش باشیم... هم در عمل و رفتارمون و هم در قلبمون...!
|
نظرات شما عزیزان:
|
|
چهار شنبه 31 فروردين 1390برچسب:, |
|
|
| |
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
